در کنار مشاوره، داروهاي ضد افسردگي نيز از جمله درمان هاي معمول افسردگي مي باشد. چهار نفر از هر 10 نفر تحت درمان با داروهاي ضد افسردگي، با اولين داروي تجويزي بهبود مي يابند. در صورت عدم اثربخشي اولين داروي ضد افسردگي، اغلب اوقات داروي دوم و سوم موثر واقع مي شود. نهايتاً، اکثريت افراد داروي مناسب خود را پيدا مي کنند. با اين حال به گفته کارشناسان، بسياري از افرادي که مي توانند از داروهاي ضد افسردگي سود ببرند اغلب به دليل وجود نگرانيهايي درباره اين داروها هرگز استفاده از آنها را امتحان نمي کنند.
در اين مقاله هشت مورد از شايعترين نگرانيها درباره داروهاي ضد افسردگي، و همچنين واقعياتي را شرح خواهيم داد، که مي توانند به شما و پزشکتان در انتخاب مناسب ترين داروي ضد افسردگي کمک نمايند.
نگراني: داروهاي ضد افسردگي موجب مي شوند که بجاي مقابله با مشکلات خود آنها را فراموش کنيم.
حقيقت: داروهاي ضدافسردگي نمي توانند موجب فراموشي مشکلات شما شوند، ولي مي توانند مقابله با آنها را برايتان آسان تر سازند. افسردگي مي تواند ادراک شما از مشکلات را تحريف کرده و انرژي شما را براي بررسي مسائل دشوار به تحليل ببرد. بسياري از درمانگران گزارش کرده اند که زماني که بيمارانشان از داروهاي ضد افسردگي مصرف مي کنند، اين کار سبب پيشرفت بيشتر آنها در فرايند مشاوره مي گردد.
نگراني: داروهاي ضد افسردگي شخصيت فرد را تغيير داده و يا وي را به انساني احمق تبديل مي کنند.
حقيقت: در صورت مصرف صحيح داروهاي ضدافسردگي، آنها شخصيت شما را تغيير نخواهند داد. آنها به شما کمک ميکند تا دوباره خود را همانند خود قبلي تان احساس کنيد و شما را به سطوح قبلي عملکردتان مي رسانند (در صورت مصرف داروهاي ضدافسردگي توسط افراد فاقد افسردگي، آنها خلق و خوي و يا عملکرد اين افراد را بهبود نمي بخشند). به ندرت با مصرف برخي از داروهاي ضدافسردگي، افراد نوعي بي تفاوتي يا فقدان عواطف را تجربه مي کنند. در اين صورت، تغيير به يک داروي ضد افسردگي ديگر مي تواند مفيد باشد.
نگراني: مصرف ضد افسردگي ها موجب افزايش وزن من خواهند شد.
حقيقت: همانند تمامي داروها، داروهاي ضدافسردگي عوارض جانبي دارند، که افزايش وزن يکي از شايعترين آنها است. بعضي از داروهاي ضدافسردگي با احتمال بيشتري باعث افزايش وزن مي شوند. در حالي که عده اي ديگر از آنها حتي مي توانند موجب کاهش وزن شوند. در صورتي که اين امر از جمله نگرانيهاي شما است، مسئله را با پزشک خود در ميان بگذاريد.
نگراني: در صورت شروع به مصرف داروهاي ضدافسردگي، بايد آنها را براي باقي زندگي مان ادامه دهيم.
حقيقت: اکثريت افرادي که داروي ضدافسردگي را براي درمان اولين دوره افسردگي خود مصرف مي کنند، بايد مصرف آنها را به صورت پيوسته براي شش تا نه ماه و نه وماً در طول عمر خود ادامه دهند. پس از اينکه مصرف داروي ضدافسردگي، افسردگي شما را تحت کنترل گرفت، شما بايد در همکاري با پزشک خود درباره زمان توقف دارو تصميم گيري کرده و سپس تدريجاً دوز مصرفي خود را کاهش دهيد. قطع ناگهاني مصرف آنها، ممکن است موجب ايجاد مشکلاتي از قبيل سردرد، سرگيجه و تهوع شود.
نگراني: داروهاي ضدافسردگي زندگي جنسي ام را نابود خواهند کرد.
واقعيت: برخي از داروهاي ضدافسردگي مي توانند حيات جنسي فرد را متاثر سازند. مشکل معمولا در تجربه ارگاسم است و نه فقدان ميل جنسي. اما از آنجاييکه افسردگي به خودي خود ميل جنسي را کاهش مي دهد، دارويي که بتواند افسردگي را برطرف کند، مي تواند زندگي جنسي شما را بهبود بخشد. همانند ساير عوارض جانبي، برخي از داروهاي ضد افسردگي نسبت به بقيه آنها با احتمال بيشتري موجب بروز مشکلات جنسي مي شوند.
نگراني: داروهاي ضد افسردگي گران قيمت بوده و تحت پوشش بيمه نيستند.
حقيقت: داروهاي ضد افسردگي معمولاً تحت پوشش بيمه اند. هزينه داروهاي ضدافسردگي، با توجه به دوز داروي مصرفي، نوع داروي مصرفي و دسترس پذيري عمومي آنها بسيار متفاوت مي باشد.
نگراني: مصرف يک داروي ضد افسردگي نشانگر ضعف است.
حقيقت: همانند ساير بيماري هاي پزشکي مانند ديابت يا کلسترول بالا، افسردگي اساسي بيماري است که اغلب به داروها پاسخ مي دهد. هنگامي که افسردگي با توانايي شما براي عملکرد نرمال تداخل مي يابد، جستجوي درمان نشانه اي از ضعف نيست، بلکه نشانه اي است از خود مراقبتي خوب.
نگراني: داروهاي ضد افسردگي خطر خودکشي را افزايش مي دهند.
حقيقت: مطالعات سالهاي اخير موجب نگراني هايي در اين زمينه شده که داروهاي ضدافسردگي خطر افکار يا رفتارهاي خودکشي (اما نه مرگ) را در ميان کودکان، نوجوانان و بالغين جوان افزايش مي دهند. به عنوان مثال، يک مطالعه مروري در سال 2009 در ژورنال پزشکي بريتانيا (BMJ) به بررسي372 مطالعه اي پرداخت که مربوط به حدود 100،000 نفر از افراد تحت درمان با داروهاي ضدافسردگي بودند. اين بررسي نشان داد که داروهاي ضدافسردگي در مقايسه با گروه دارونما، خطر افکار خودکشي را در برخي از کودکان و نوجوانان اندکي بالا برده، هيچ تاثيري بر خطر خودکشي در ميان افراد 25 الي 64 ساله نداشته، و خطر خودکشي را در افراد 65 ساله و بالاتر کاهش داده است.
در سال 2004، FDA از توليد کنندگان داروهاي ضد افسردگي در خواست نمود تا برچسبهاي خود را به منظور گنجاندن جعبه اخطار سياه رنگي درباره اين خطرات مورد تجديدنظر و بازبيني قرار دهند.
ساير مطالعات به نتايج متفاوتي دست يافته اند. مطالعه انتشار يافته در سال 2006 در مجله PLoS Medicine مطرح نموده که داروهاي ضد افسردگي جان هزاران نفر را نجات داده اند. داده ها نشان مي دهند که نرخ خودکشي در ايالات متحده قبل از آغاز فروش داروي ضد افسردگي معروف فلوکستين (پروزاک) به مدت 15 سال نسبتاً ثابت بوده و سپس به صورت پيوسته با افزايش فروش فلوکستين در طي 14 سال کاهش يافته است. قويترين اثربخشي در ميان جمعيت ن بوده است.
کلام آخر: بدون توجه به سن يا جنسيت خود، در صورت وجود افکار خودکشي مراجعه فوري به پزشک اهميت بسزايي دارد.
درباره این سایت